راهنمای جامع و کاربردی اصطلاحات فرودگاهی برای سفرهای هوایی بدون استرس

تصور کنید در فرودگاه ایستاده‌اید؛ صدای اعلام پروازها در فضا پیچیده است، مسافران با عجله به سمت گیت‌ها می‌روند و شما برای لحظه‌ای به عباراتی مانند «چک-این»، «بوردینگ» یا «ترانزیت» فکر می‌کنید که از بلندگو شنیده‌اید و از خودتان می‌پرسید: این‌ها دقیقا به چه معنا هستند؟ اگر با این اصطلاحات فرودگاهی و اصطلاحات پرواز مواجه شده‌اید و احساس سردرگمی کرده‌اید، باید بگوییم که شما تنها نیستید.

هر نوع سفر، از قطار و اتوبوس گرفته تا کشتی و هواپیما، اصطلاحات خاص خودش را دارد که دانستن آن‌ها، مثل داشتن یک نقشه راه است. این کلمات، زبان مشترک دنیای سفر هستند و اگر آن‌ها را بلد باشید، به ‌راحتی می‌توانید از سردرگمی فرار کنید و از مسیر لذت ببرید.

سفر هوایی هم، با تمام جذابیت‌هایش، پر از همین اصطلاحات است. از وقتی بلیط می‌خرید تا زمانی که در هواپیما می‌نشینید، کلماتی مثل دیپارچر و چک-این به گوشتان می‌خورد.

اصطلاحات فرودگاهی

ایرلاین (Airline):
ایرلاین همان شرکت هواپیمایی است که قرار است شما را به مقصد برساند. مثلا اگر بلیطی از «ایران ایر» یا «ماهان» خریده‌اید؛ یعنی با یکی از این ایرلاین‌ها پرواز می‌کنید.

ترمینال (Terminal):
ترمینال بخشی از فرودگاه است که همه چیز، از چک-این تا سوار شدن به هواپیما، از همان‌جا آغاز می‌شود. فقط کافی است روی بلیطتان را نگاه کنید تا ترمینال درست را پیدا کنید.

گیت (Gate):
گیت همان دری است که شما را به سمت هواپیما هدایت می‌کند. هر پرواز یک گیت مخصوص دارد که روی تابلوهای فرودگاه نوشته شده است.

فلایت (Flight):
فلایت همان پرواز شما است. مثلا اگر بشنوید “فلایت شماره ۷۵۰ آماده حرکت است”، یعنی هواپیمایی که قرار است شما را ببرد، لحظه‌ای دیگر از زمین بلند می‌شود.

کانتر (Counter):
وقتی وارد فرودگاه می‌شوید، اولین جایی که باید بروید، کانتر است. کانتر همان میزهایی است که در آن بلیط شما بررسی می‌شود، کارت پرواز می‌گیرید و اگر بار همراه دارید، آن را تحویل می‌دهید. ساده بگویم، از همین‌جا سفرتان شروع می‌شود.

آیدنتیفیکیشن (Identification):
در فرودگاه باید ثابت کنید که خودتان هستید. برای این کار از شما آیدنتیفیکیشن یا همان کارت شناسایی (مثل کارت ملی یا پاسپورت) می‌خواهند. بدون این مدارک، نمی‌توانید پرواز کنید.

لانگ هال فلایت (Long-haul flight):
لانگ هال فلایت به ‌معنای پروازهای خیلی طولانی است. مثلا اگر بخواهید از ایران به کانادا سفر کنید، باید چند ساعت در هواپیما باشید. این پروازها معمولا بیشتر از ۶ ساعت طول می‌کشند.

چک-این (Check-in):
قبل از اینکه سوار هواپیما شوید، باید چک-این کنید. این یعنی بلیطتان را به کانتر نشان می‌دهید، کارت پرواز می‌گیرید و اگر چمدانی دارید، آن را تحویل می‌دهید.

لی اوور (Layover):
لی اوور یعنی وقتی در مسیر پروازتان مجبورید برای چند ساعت در یک فرودگاه توقف کنید تا به پرواز بعدی برسید. برای مثال اگر از تهران به لندن می‌روید و چند ساعت در فرودگاه دبی منتظر هستید، به این توقف کوتاه لی اوور می‌گویند.

استاپ اوور (Stopover):
استاپ اوور یعنی توقف طولانی‌تر، مثلا چند ساعت بیشتر یا حتی یک شب در فرودگاه می‌مانید. این نوع توقف معمولا در سفرهای خیلی دور اتفاق می‌افتد.

آن تایم (On time):
وقتی می‌گویند پرواز «آن تایم» است، یعنی پرواز دقیقا سر وقت انجام می‌شود و هیچ تاخیری ندارد.

کنسلد (Canceled):
گاهی اوقات ممکن است پرواز شما کنسل شود. این یعنی به دلایلی مثل بدی هوا یا مشکلات فنی، پرواز لغو شده است و باید منتظر خبرهای جدید باشید.

بُرد (Board):
هنگامی که زمان سوار شدن به هواپیما می‌رسد، اعلام می‌کنند که مسافران باید به گیت بروند و برد شوند. برد یعنی آماده شوید و به سمت هواپیما بروید.

بُردینگ پَس (Boarding pass):
بُردینگ پَس همان کارت یا برگه‌ای است که به شما می‌دهند تا بتوانید سوار هواپیما شوید. روی آن شماره صندلی و اطلاعات پرواز شما نوشته شده است.

بردینگ تایم (Boarding time):
بردینگ تایم یعنی زمانی که باید به گیت بروید و سوار هواپیما شوید. این زمان معمولا قبل از ساعت پرواز اصلی است، پس مراقب باشید که دیر نکنید.

فریت بار (Freight Cargo):
اگر بخواهید کالایی را با هواپیما ارسال کنید، به آن فریت بار می‌گویند. این نوع بار بیشتر برای وسایل تجاری، نه چمدان مسافران است.

کاستمز (Customs):
وقتی به کشور جدیدی وارد می‌شوید، باید از بخش کاستمز عبور کنید. در این بخش ماموران بررسی می‌کنند تا مطمئن شوند چیز غیرقانونی همراه ندارید.

فرجایل (Fragile):
اگر وسیله‌ای دارید که شکننده است، روی آن برچسب فرجایل می‌زنند. این برچسب به کارکنان می‌گوید که باید با دقت بیشتری آن را جابه‌جا کنند.

سی آی پی (CIP):
سی آی پی خدمات ویژه‌ای است که به شما اجازه می‌دهد در فرودگاه راحت‌تر باشید. سالن‌های مخصوص، پذیرایی ویژه و صف‌های کوتاه‌تر، بخشی از این خدمات است.

وی آی پی (VIP):
وی آی پی یعنی افراد خاص و مهم که از خدمات ویژه و اختصاصی استفاده می‌کنند. این خدمات شامل سالن‌های لوکس و امکانات بیشتر است.

ترانزیت (Transit):
اگر پرواز شما در یک فرودگاه دیگر توقف داشته باشد، اما وارد کشور نشوید، این توقف را ترانزیت می‌گویند.

بخش اشیای گمشده یا لاست اند فاوند (Lost and Found):
اگر در فرودگاه چیزی گم کردید، می‌توانید به بخش لاست اند فاوند بروید. آن‌ها وسایل گمشده را نگه می‌دارند تا صاحبشان پیدا شود.

لانژ (Lounge):
لانژ، یک سالن در فرودگاه است که مخصوص استراحت مسافران است. در این سالن‌ها می‌توانید بنشینید، استراحت کنید، نوشیدنی بخورید و منتظر پروازتان باشید.

ایستگاه امنیتی (Security):
ایستگاه امنیتی جایی است که شما باید برای بررسی وسایل‌تان از دستگاه‌های اسکن عبور کنید تا مطمئن شوند هیچ چیز خطرناکی به همراه ندارید.

بگیج استوریج (Baggage Storage):
بگیج استوریج یعنی جایی که می‌توانید چمدان‌های خود را برای مدتی در فرودگاه بگذارید و از آن‌ها استفاده نکنید.

بازرسی و اسکن بدن (Body Inspection And Scanning):
این قسمت از امنیت فرودگاه است که شما باید از دستگاه اسکن بدن عبور کنید تا بررسی شود که هیچ چیزی خطرناک یا ممنوعه با خود ندارید.

بگیج ریکلیم (برداشتن چمدان) (Baggage Reclaim):
بگیج ریکلیم یعنی جایی که پس از رسیدن به مقصد باید به آنجا بروید و چمدان‌های خود را از روی نوار متحرک بردارید.

سالن خروج (Departure Hall):
سالن خروج جایی است که مسافران قبل از پرواز وارد آن می‌شوند تا به گیت‌های مربوطه بروند و آماده پرواز شوند.

آخرین فراخوان یا لست کال (Last Call):
لست کال به آخرین اعلام، قبل از بسته شدن درب هواپیما گفته می‌شود. وقتی که زمان سوار شدن به هواپیما نزدیک می‌شود، آخرین فراخوان انجام می‌شود تا مسافران باقی‌مانده به گیت بروند و سوار شوند.

اصطلاحات بلیط هواپیما

سفر هوایی علاوه بر تجربه‌ای هیجان‌انگیز، گاهی می‌تواند با اصطلاحات فرودگاهی و اصطلاحات پرواز خاصی همراه باشد که ممکن است برای بسیاری از مسافران گیج‌کننده باشد. یکی از مهم‌ترین مراحل سفر، خرید بلیط هواپیما است که با اصطلاحات خاصی همراه است. در اینجا به چند اصطلاح مهم در زمینه بلیط هواپیما و تفاوت‌های آن‌ها می‌پردازیم.

بوکینگ (Booking):
بوکینگ به معنای رزرو بلیط هواپیما است. زمانی که شما بلیط خود را از طریق سایت‌ها یا آژانس‌ها خریداری می‌کنید، این فرآیند را بوکینگ می‌گویند.

اکونومی کلاس (Economy class):
اکونومی کلاس ارزان‌ترین کلاس پروازی است. صندلی‌ها معمولا راحتی کمتری دارند و هزینه کمتری برای خرید بلیط هواپیما پرداخت می‌کنید.

بیزینس کلاس (Business class):
بیزینس کلاس یک سطح بالاتر از اکونومی است. در این کلاس پروازی، صندلی‌ها راحت‌تر هستند، خدمات بهتری ارائه می‌شود و فضای بیشتری دارید، اما قیمت بلیط هم به نسبت بیشتر است.

فرست کلاس (First class):
فرست کلاس بالاترین سطح پروازی است. در این کلاس، بهترین خدمات و امکانات به مسافران ارائه می‌شود. قیمت بلیط نیز بسیار گران است، ولی راحتی و رفاه شما در این کلاس پروازی، بسیار زیاد است.

بلیط رفت یا وان وی (One Way):
بلیط رفت یا وان وی بلیطی است که شما فقط به یک مقصد پرواز می‌کنید و برای برگشت بلیط جداگانه می‌خرید.

بلیط برگشت یا ریترن (Return):
بلیط برگشت یا ریترن بلیطی است که شما برای برگشتن به همان مبدا، یک بلیط کامل خریداری می‌کنید. یعنی به مقصد می‌روید و سپس از آنجا برمی‌گردید.

بلیط دو طرفه (Round Trip):
بلیط دو طرفه به بلیطی گفته می‌شود که برای رفتن به یک مقصد و برگشت از آن به مبدا، یک بلیط برای هر دو مسیر خریداری می‌شود.

بلیط سیستمی:
بلیط سیستمی بلیطی است که از طریق سیستم‌های رسمی ایرلاین‌ها و آژانس‌ها خریداری می‌شود. این بلیط‌ها معمولا قابل‌تغییر و قابل‌استرداد هستند و قیمت آن‌ها کمی بیشتر از بلیط‌های چارتری است.

بلیط چارتری:
بلیط چارتری بلیط‌هایی هستند که از طرف آژانس‌های مسافرتی یا شرکت‌ها به صورت گروهی خریداری می‌شوند. این بلیط‌ها معمولا ارزان‌تر از بلیط‌های سیستمی هستند، اما شرایط تغییر یا استرداد آن‌ها محدودتر است.

اصطلاحات داخل هواپیما

تصور کنید که به فرودگاه می‌روید، هیجان و کمی استرس دارید، اما همین که وارد هواپیما می‌شوید، همه چیز آرام‌تر می‌شود. در مسیر پرواز، شما ممکن است چند اصطلاح خاص بشنوید که شاید برایتان کمی گیج‌کننده باشد.

از لحظه‌ای که هواپیما از زمین بلند می‌شود تا زمانی که به مقصد می‌رسید، اصطلاحات زیادی وجود دارد که برای هر مسافر خوب است با آن‌ها آشنا باشد. بیایید نگاهی به این اصطلاحات بیندازیم و آن‌ها را بیشتر بشناسیم.

دیپارچر (Departure):
تصور کنید که ساعت‌ها منتظر پرواز بوده‌اید. بالاخره اعلام می‌شود که هواپیما آماده حرکت است. این لحظه همان «دیپارچر» یا زمان پرواز است، زمانی که هواپیما از فرودگاه بلند می‌شود و سفر آغاز می‌شود. این همان زمانی است که دیگر همه می‌دانند که سفر شروع شده است.

اِرایوال (Arrival):
پس از چند ساعت در آسمان، هواپیما به مقصد می‌رسد و اعلام می‌شود که آماده فرود است. این لحظه ارایوال است، زمانی که شما به مقصد خود می‌رسید و می‌توانید از صندلی بلند شوید و برای خروج از هواپیما آماده شوید.

تیک آف (Take-off):
تیک آف همان لحظه‌ای است که هواپیما از زمین بلند شده و پرواز شروع می‌شود. تصور کنید هواپیما با سرعت زیاد روی باند حرکت می‌کند، شما کمی به صندلی فشار داده می‌شوید و بعد، ناگهان احساس می‌کنید که دیگر چرخ‌های هواپیما روی زمین نیستند.

لندینگ (Landing):
لندینگ لحظه‌ای است که پس از پرواز، هواپیما دوباره روی زمین می‌نشیند. وقتی به مقصد می‌رسید، هواپیما به‌آرامی ارتفاع کم می‌کند و چرخ‌هایش باند فرودگاه را لمس می‌کنند. شاید کمی تکان بخورید، اما این یعنی پرواز شما به‌ خوبی به پایان رسیده است.

کری آن لاگیج یا بگیج (Carry On Luggage/Baggage):
به کیف یا چمدان کوچکی که با خودتان به داخل هواپیما می‌برید، کری آن لاگیج می‌گویند. در بالای صندلی‌ها بخشی برای قراردادن این لوازم وجود دارد.

اورسایزد بگیج (Oversized Baggage):
شاید شما چمدانی بزرگتر از حدمعمول داشته باشید. این چمدان دیگر نمی‌تواند در کابین هواپیما باشد و باید در بخش بار قرار گیرد. این همان اورسایزد بگیج است که معمولا به چمدان‌هایی گفته می‌شود که خیلی بزرگ یا سنگین هستند.

دیلِی (Delay):
درست وقتی که منتظر بودید تا پرواز شروع شود، اعلام می‌شود که پرواز شما تاخیر دارد. دیلی به این معنی است که هواپیما نمی‌تواند طبق زمان برنامه‌ریزی شده پرواز کند. بله، گاهی اوقات به دلایل مختلف مانند شرایط جوی یا مشکلات فنی، پروازتان تاخیر خواهد داشت و باید منتظر بمانید.

لیکوئیدز (Liquids):
در طول پرواز در داخل هواپیما شما نمی‌توانید هر مایعی که می‌خواهید با خود ببرید. در حقیقت، شما مجاز به حمل لیکوئیدز، یعنی مایعات، به مقدار مشخصی هستید. این شامل آب، نوشیدنی‌ها، یا هر چیز مایع دیگر می‌شود که باید در بسته‌بندی‌های خاص قرار گیرد تا امنیت شما و سایر مسافران تضمین شود.

اصطلاحات باند فرودگاه

کد SQUAWKS:
کد SQUAWKS همان کدهایی است که در رادارهای فرودگاه به هواپیماها اختصاص داده می‌شود. این کدها برای شناسایی هواپیماها در طول پرواز و نزدیک شدن به فرودگاه استفاده می‌شوند. وقتی این کدها ارسال می‌شود، مسئولان فرودگاه می‌توانند هواپیما را بر اساس آن شناسایی کنند.

شماره باند (Band Number):
وقتی به فرودگاه نزدیک می‌شوید، ممکن است از بلندگو بشنوید که شماره‌ای از باند فرودگاه اعلام می‌شود. شماره باند به معنی شماره مشخصه‌ای است که برای هر باند فرودگاه اختصاص داده شده تا هواپیماها بدانند باید در کدام باند فرود بیایند یا از کدام یک پرواز کنند.

منطقه فرود (Landing Area):
وقتی هواپیما به مقصد نزدیک می‌شود، باید به قسمتی از فرودگاه که مخصوص فرود است، برسد. این بخش شامل باند فرود است، جایی که هواپیما باید روی آن به آرامی بنشیند.

زمان EFC:
زمان EFC به زمانی گفته می‌شود که شرایط فرودگاه به طور تخمینی مشخص می‌شود. این زمان به خلبانان و مسئولان فرودگاه کمک می‌کند تا بدانند چه زمانی باید فرود را آغاز کنند یا زمان دقیق فرود را پیش‌بینی کنند.

توصیه‌های سفر هوایی

برای یک سفر هوایی راحت و بی‌دغدغه، آشنایی با اصطلاحات فرودگاهی و عبارت‌های مرتبط بسیار ضروری است. این اصطلاحات به شما کمک می‌کنند تا در مراحل مختلف سفر، از رزرو بلیط گرفته تا ورود به فرودگاه و سوار شدن به هواپیما، به ‌راحتی عمل کنید.

پیشنهاد می‌شود قبل از سفر، اطلاعاتی در مورد بلیط رفت و برگشت، چک-این، ترمینال و گیت به دست آورید تا در طول سفر با مشکلاتی مانند سردرگمی در فرودگاه مواجه نشوید.

علاوه بر این، شناخت این اصطلاحات می‌تواند در هنگام تغییرات پروازی یا بروز تاخیرها به شما کمک کند تا به‌ راحتی با شرایط سازگار شوید.